Gastles op school

Prooij: “Een meisje gaf aan dat ze zich schaamde voor haar huidaandoening. Ze gaf aan dat ze in mij een soort herkenning vond. Dit voelde voor haar heel fijn. Uiteindelijk heeft ze zelfs voor de klas haar verhaal gedaan aan haar klasgenoten. Heel mooi om te zien hoeveel een kleine gastles teweeg kan brengen.”
Van Eijsden: “Dat kinderen zelf spontaan vertelden over huidaandoeningen waarvoor ze zich schaamden. Dat ze er opeens open over durfden te vertellen.”

Van Eijsden: “Wij vroegen tijdens de gastles ‘Wat doe je als je iemand ziet met een zichtbare huidaandoening?’ Toen gaf een meisje als antwoord: ‘Dan kan je toch gewoon vrienden worden?’ Dat vond ik een mooie reactie.”
Prooij: “Tijdens mijn verhaal vertelde ik dat leerlingen altijd vragen mogen stellen. Ik vertelde dat ik werk op een middelbare school, maar voornamelijk kwam vertellen over de moedervlek. Bij het vragen stellen waren veel kinderen super geïnteresseerd in de middelbare school, en stelden hier veel vragen over. Blijkbaar was mijn huidaandoening niet spannend, en normaal voor ze. De middelbare school is blijkbaar heftiger!”

Van Eijsden: “Een aangeboren moedervlek is een moedervlek die bij de geboorte al aanwezig is. De medische naam is congenitale naevus. Ze komen voor bij ongeveer  1% van de kinderen. Een aangeboren moedervlek ziet eruit als een roze tot bruin gekleurde vlek van enkele millimeters tot meer dan 20 cm groot. Ze kunnen verschillende kleuren bruin hebben en hebben soms een bobbelig oppervlak. Soms groeien er haren uit. De aangeboren moedervlek groeit mee met de groei van het kind.
Iemand kan 1 of meerdere aangeboren moedervlekken hebben.”

Van Eijsden: “Blijkbaar speelt ook op jonge leeftijd al het besef dat als je een huidaandoening hebt, je je daarvoor kan schamen en deze daardoor verborgen houdt. Ik vind het belangrijk om dat stukje schaamte te doorbreken en het bespreekbaar te maken. Dat een huidaandoening gewoon een variant is van normaal en dat iedereen wel eens een huidaandoening heeft. In mijn spreekkamer zie ik veel kinderen met aangeboren moedervlekken. Deze kinderen lijden vaak onder pestgedrag. Vaak door onwetendheid van anderen. Ze worden gepest met opmerkingen als: je hebt poep in je gezicht. Ik vind het heel erg belangrijk dat kinderen leren hoe hier mee om te gaan. Dat ze leren te vragen naar een zichtbare huidaandoening in plaats van nare opmerkingen te maken of te roddelen achter iemands rug om.”
Prooij: “Mensen hebben van alles wat. Je mag echt áltijd aan iedereen vragen stellen; ze bepalen zelf wel of ze antwoorden. Maar ga niet over iemand praten, of roddelen. Moedervlekken zijn niet eng en niet vies.”