Voor de klas. Meester Bart Ongering vertelt over een leerling met een grote moedervlek.
Ik ben er trots op omdat het iets stoers is
“Hoe bedoel je dat? “Nou, mijn vriendinnen zeggen me dat jongens naar me kijken omdat ze me knap vinden. Ik weet dat ik niet de lelijkste ben, maar toch. Liever word ik mooi gevonden om mijn persoonlijkheid. Bovendien, ik weet nog niet of ik nou op jongens of juist op meisjes val.
“Ik ben zestien, meester. Toen ik in de eerste zat, had ik een vriendinnetje op een andere school. We hebben veel gelachen en gehuild, maar vooral genoten van de band die we hadden. Ze had echt alles voor mij over. Ze zou mijn hart zo kunnen stelen en dus heb ik mijn hart maar aan haar gegeven. Wanneer ik huilde, zei ze me altijd dat ze mijn tranen zou bewaren. Maar toch ging het uit. Die tranen heeft ze teruggegeven. Ik heb er nog lang om gehuild.”
In de derde had ik met een jongen van school. Hij was dol op mijn sproeten en moedervlekken. Soms pakte hij mijn oogpotlood en trok hij lijntjes tussen mijn moedervlekken. Mijn lichaam was als een kleurplaat voor hem maar wel eentje waarmee hij heel voorzichtig was.”
