Danique

In 2005 is onze dochter Danique geboren, inmiddels hebben we dus een gezellige puber rondlopen. Ik ben de moeder van een mooie dochter van 16 jaar oud. Zij heeft een moedervlek die schuin over de borst loopt, de linker bovenarm en over haar rug. Naarmate ze ouder werd zijn daar losse moedervlekken over haar lichaam bij gekomen. Toen ze 4 weken oud was is ze geopereerd, gecuretteerd. De bovenste huidlaag is over de gehele grote moedervlek verwijderd. Danique heeft toen een kleine 2 weken op de intensive care gelegen. Dit was voor ons een vrij pittige emotionele periode. Toen ze eenmaal thuis was na deze ziekenhuisopname konden we eindelijk een beetje bijkomen van de achtbaan waar we in terecht waren gekomen na de geboorte.

We zagen als ouders beren op de weg voor haar in de toekomst en dachten wat moet er van dit kleine lieve baby’tje terecht komen. Wat zal er voor ellende op haar pad komen. Natuurlijk zijn er de nodige problemen geweest maar over het algemeen is er zo goed als niets van uitgekomen en heeft zij tot nu toe een onbezonnen jeugd met veel vrienden en vriendinnen. En heeft ze zich ontwikkeld tot een sociale en slimme meid.

Vlekjes horen bij haar

Toen Danique 2 jaar oud was is ze geopereerd aan enkele losse moedervlekken die wat dik waren of op een vervelende plaats zaten. Eén van deze moedervlekken was te groot om ineens te kunnen worden verwijderd. Tijdens een gesprekje tussen mij en Danique toen ze een jaar of 4/ 5 was vroeg ze naar plekjes op haar lichaam en kwam het gesprek op de moedervlek met litteken. Wat was daarmee gebeurd? Ze werd boos toen ze hoorde wat er gebeurd was en zei dat de vlekjes bij haar hoorde en dat die niet mochten worden weggehaald. We hebben toen besloten om geen verdere behandelingen meer te doen mits het medisch noodzakelijk was. Het is aan Danique om te beslissen wat zij wil met haar lichaam. Ze is mooi hoe ze is.

De basisschool periode is eigenlijk zonder veel problemen verlopen. Er is één voorval wat ons als ouders is bijgebleven. De klas moest altijd in rijen van 2 buiten wachten totdat ze door de juf werden opgehaald om naar de klas te gaan. Er was één jongen die Danique geen handje wilde geven omdat ze er anders uitzag. We hebben het hier ’s avonds thuis over gehad en verteld dat het sneu was voor die jongen dat hij kindjes die er anders uitzien geen hand durfde te geven. Dit is toen nooit meer een ding geweest. Dat jongetje was zielig maar Danique niet.

Elk einde van het schooljaar gingen we kennismaken met de nieuwe leerkracht van het volgende schooljaar om te vertellen wie Danique is en hoe we het nieuwe schooljaar gingen opstarten.

Totdat Danique in groep 5 het beu was om over zichzelf te vertellen. Het is een kleine basisschool en vond dat iedereen haar wel kende en zo niet dan moesten ze het zelf maar komen vragen als ze iets wilden weten. Dat vonden wij als ouders helemaal prima natuurlijk.

Vakantie en de zomerperiode zijn altijd een wat lastigere periode. Dan komen we op nieuwe plaatsen waar mensen Danique nog niet kennen. Vaak word er dan gestaart en gefluisterd. Het heeft haar nooit belemmerd of geremd om zichzelf te zijn en te doen wat ze wilde. Wil je zwemmen, dan gaan we zwemmen. Niets van een ander aantrekken en je eigen plezier niet laten verpesten door anderen. Wat voor ons als ouders niet altijd makkelijk was. Soms waren we daar ook best verdrietig  van als je kind werd aangestaard en er over werd gepraat. Daar probeerden we ons weinig van aan te trekken, maar dat ging de ene keer beter dan de andere. Maar aan het einde van iedere kampeervakantie had ze weer leuke vakantie vrienden en vriendinnen gemaakt om mee te spelen.

Fijne vrienden en vriendinnen

Inmiddels zit ze in 5 gymnasium en is ze een sterke dame aan het worden die ontzettend goed weet wat ze wil, en vooral ook wat ze niet wil. Je maakt haar niets wijs en trekt haar eigen plan. Op school staat ze haar mannetje en weet hulp in te schakelen wanneer dat nodig is. Hoewel dat niet nodig is als het haar moedervlek betreft. Ze staat stevig in haar schoenen en heeft een stevige, liefdevolle en stabiele basis die er voor zorgt dat ze tegen een stootje kan. Er is een fijne groep vrienden en vriendinnen om haar heen waarmee ze leuke dingen onderneemt. Danique is echt onderdeel van een groep en staat niet aan de zijlijn. Het tegendeel.

Wisten wij 16 jaar geleden maar wat wij vandaag de dag weten. Ze heeft het niet altijd makkelijk gehad maar wat groeit ze op tot een mooi en krachtig mens. We hebben er geen twijfel over dat ze haar weg in de grote mensen wereld wel zal vinden.

Danique: ‘Zelf zie ik mijn moedervlek meer als een verrijking, een aanvulling op mij. Het is toch iets bijzonders wat ik wel heb en veel anderen niet. Af en toe heb ik natuurlijk wel last van mijn moedervlek, maar dit zijn enkel lichamelijke ongemakken. Zoals jeuk in de winter omdat mijn moedervlek dan wat droog is, of juist in de zomer als ik het warm heb. Ik kan op mijn moedervlek niet zweten waardoor ik het erg snel (te) warm krijg. Ook hier gaat mijn omgeving goed mee om, ik geef het zelf aan als het even niet gaat en dit is dan ook prima. Ik hockey en hier kan het wel eens lastig zijn, omdat een wedstrijd spelen natuurlijk best een inspanning is. Gelukkig gaat dit allemaal goed, ik heb een lieve coach waarbij ik het aangeef als het even niet gaat en die dat dan ook begrijpt.’